Witam serdecznie dzieci i rodziców.

W tym tygodniu chciałabym Państwu zaproponować zabawy oparte na metodzie i zarazem filozofii edukacyjnej Marii Montessori. Według pedagogiki Marii Montessori, małemu człowiekowi należy dać możliwość działania, odpowiednio do jego wieku i umiejętności, pozwolić mu na wykonanie zadania samodzielnie, po uprzedniej demonstracji. Nawet te dzieci, które mają tyle samo lat, różnią się od siebie. Unikajmy więc porównywania dzieci między sobą, czy to w grupie przedszkolnej, czy między rodzeństwem.

W bardzo ogólnych założeniach powyższej metody leżą pewne zasady, a mianowicie:

• Dziecko ma potrzebę pewnych swobód, odpowiednich dla swojego wieku, ale też ograniczeń, dzięki którym będzie czuć się bezpiecznie.

• Dziecko może mówić, ale szanując i wysłuchując też innych.

• Dziecko ma prawo pracować albo nie, pod warunkiem, ze szanuje pracę innych.

• Dziecko ma prawo pójść poszukać jakiegoś przedmiotu, użyć go kiedy zechce, ale ma też obowiązek odłożyć go na miejsce, gdy skończy się nim posługiwać.

„ Naucz mnie robić to samodzielnie”- ten cytat doskonale definiuje pedagogikę Marii Montessori.

Zabawy , które dzisiaj zaproponuję będą wymagały minimalnego przygotowania i wykorzystania zestawów przedmiotów, które z pewnością znajdują się w każdym domu. Maria Montessori zachęca w swojej metodzie do tworzenia tzw. „zestawów edukacyjnych”, czyli pudełek, w których znajdą miejsce potrzebne przybory. Proponuje też aby plac, miejsce działań dziecka na podłodze, czy stoliku ograniczyć dywanikiem, czyli prostokątnym, czy kwadratowym kawałkiem wykładziny, najlepiej
w jednym kolorze, który dziecko rozkłada sobie na stole lub podłodze, a po skończonej zabawie roluje, spina klamerkami do bielizny i przechowuje w swoim pudełku z zestawem edukacyjnym. Takie fizyczne ograniczenie przestrzeni może być szczególnie przydatne w pracy z dzieckiem nadruchliwym, czy nadpobudliwym, ponieważ wyznacza mu granice i może pomóc we wdrożeniu dziecka do ich przestrzegania.

Na początek ćwiczenia wstępne:

Noszenie tacy- celem tego ćwiczenia jest rozwijanie równowagi, wzmacnianie obręczy barkowej, dłoni i poczucia bezpieczeństwa. Potrzebne będą: taca, dzbanek i szklanki najlepiej z plastiku, sznurek, taśma klejąca.

Pokaż dziecku, jak ma nosić pustą tace, trzymając po bokach. Pozwól mu poćwiczyć w domu i jeśli to możliwe, również na dworze. Następnie postaw na tacy naczynie, np. miseczkę lub szklankę i poproś aby zaniosło z jednego miejsca na drugie. Za pomocą taśmy klejącej umocuj na podłodze kawałek sznurka wyznaczającego drogę, którą musi dziecko przejść z tacą. Gdy dziecko nabierze większej pewności siebie, zaproponuj mu pokonanie trasy z zasłoniętymi oczami. Urozmaicaj to ćwiczenie, stawiając na tacy więcej naczyń pustych lub napełnionych.

Ramki ubraniowe– celem tego ćwiczenia jest trenowanie umiejętności pokonywania trudności, które dzieci napotykają w codziennym życiu. Zabawa ta pozwala ćwiczyć zapinanie i odpinanie guzików, suwaków, wiązanie sznurówek.

Potrzebne będą: drewniane ramki o wymiarach 30×40 cm, stare ubranka zapinane na guziki, rzepy suwak, sznurówki lub wstążki w różnych kolorach.

Stare ubrania, docinamy do wielkości ramek, i mocujemy gwoździami tapicerskimi tak, aby ich zapięcie było na środku ramki. W jednej ramce jest koszulka na guziki, w drugiej na suwak, w trzeciej na rzepy, a w czwartej dwa kawałki materiału z doszytymi sznurówkami lub wstążkami do zawiązywania. Gotowe ramki do obrazów można zastąpić własnoręcznie skręconymi przy pomocy kątowników ramkami z listewek. Można zrezygnować z ramek i tylko podocinać starą garderobę
z różnymi typami zapięć tak aby zmieściła się dziecku w rękach. Zabawa polega na trenowaniu precyzji ruchów rąk ale też na trenowaniu samodzielności funkcjonalnej dziecka.

Składanie serwetek– pokaż maluchowi, jak równo ułożyć jeden brzeg serwetki na drugim. Powtórz pokaz kilka razy. Następnie możesz poprosić dziecko aby samo poskładało pozostałe serwetki. Po skończonym ćwiczeniu dziecko porządkuje serwetki na tacy i odnosi ja na miejsce. Można używać serwetek papierowych lub materiałowych, ważne aby były kwadratowe.

Pudełko na butelki: potrzebne będą: pudełko, miseczka, dużo różnych butelek z plastiku lub szkła
z zakrętkami w różnych kolorach, kształtach i o różnych średnicach.

Włóż zakrętki do miseczki, a butelki ustaw w pudełku. Dziecka zadaniem jest dopasować i pozakręcać wszystkie butelki. Zarówno butelki jak i zakrętki stanowią kolejne wyposażenie zestawu edukacyjnego.

Otwieranie, zamykanie.

Potrzebne będą: taca, 10 przedmiotów z różnymi rodzajami zapięć, takich jak: portmonetka, kosmetyczka z suwakiem, buteleczki po perfumach, słoiczek po konfiturach, pudełeczko po kremie, tubka po paście do zębów itp.

Rozłóż przedmioty na tacy. Weź jeden, zademonstruj dziecku jak należy go otworzyć i zamknąć i tak ze wszystkimi zgromadzonymi przedmiotami. Następnie oddaj pole do popisu dziecku. Gdy maluch dobrze opanuje sztukę otwierania i zamykania, zwiększ liczbę przedmiotów.

Butelka z gumkami.

Potrzebne będą: szklana butelka, gumki do włosów, pudełeczko na gumki.

Naciągnij gumki na szyjkę butelki, następnie zsuń gumki z butelki. Kolejne gumki naciąga i zsuwa dziecko. Przy okazji można poćwiczyć kolory, liczebniki porządkowe ( pierwsza, druga, ostatnia itp.) oraz stosunki przestrzenne ( nisko, wysoko, nad, pod).

Tablica i wałki do włosów.

Potrzebne będą: kawałek wykładziny dywanowej lub wycieraczka z krótkim włosiem, kolorowe wałki do włosów z „ czepliwymi wypustkami”.

Na wykładzinie dziecko tworzy własnego pomysłu „ obrazy” przyczepiając do niej wałki. Można w ten sposób utrwalać litery, przeliczać, dodawać, odejmować, lub po prostu rozwijać wyobraźnię.

KĄCIK DLA RODZICA

Na dzisiejszy post przygotowałam kilka porad jak rozwiązywać konflikty i problemy.

Sytuacje konfliktowe w rodzinie są nieuniknione. Codzienne „ zderzenia” mogą nastąpić
z powodu różnicy opinii, potrzeb, zainteresowań ale również odmiennych wartości.

Konflikty są nieuniknione, a nawet pożądane, gdyż są:

• sygnałem zdrowia

• bodźcem do rozwoju i motorem dynamizmu

• środkiem do budowania i formowania własnej osobowości

• elementem ułatwiającym pokonywanie trudności życiowych

Dziecko, które w domu nauczyło się dostrzegać i tolerować różnice, a jednocześnie czerpać przyjemność z bycia razem, będzie łatwiej stawiało czoła rzeczywistości, łatwiej uczy się znoszenia niepowodzeń i dyscypliny wewnętrznej.

W sytuacji konfliktowej zawsze można się odwołać do podstawowych sposobów rozstrzygania sporu ( dotyczy to szerokiego kontekstu społecznego, nie tylko rodziny):

• do władzy

• do prawa- czyli arbitrażu i sądu

• do analizy interesów- z użyciem negocjacji i mediacji.

W relacjach rodzice- dzieci pewne sytuacje mogą być obiektem negocjacji- inne zaś nie. Zawsze należy dać szansę znalezienia polubownego rozwiązania w przypadku konfliktu potrzeb. W przypadku konfliktu wartości zasady muszą być wyrażone jasno, a dziecko musi wiedzieć, że istnieją określone granice. (Tu odsyłam do wcześniejszych postów).

Rodzicowi negocjatorowi powinny przyświecać następujące cele:

• Znaleźć wyjście obopólnie zadowalające, a nie dążyć do zwycięstwa

• Rozwijać samodzielność i niezależności u dzieci

• Utwierdzać je o własnej wartości

• Pomagać dzieciom, aby opierały swe działania na własnych przekonaniach.

Thomas Gordon ( „ Wychowanie bez porażek” 1991) nazywa „ negocjację” metodą
„ bez porażek”. W jego rozważaniach rodziców można podzielić na trzy grupy: zwycięzców, zwyciężonych i chwiejących się.

Rodzice zwycięzcy opierają się na władzy sprawowanej nad dzieckiem. Wydają polecenia
i oczekują posłuszeństwa. Konflikty między potrzebami rodziców i dzieci zostają zwyciężone
„ dla dobra dziecka”, bo rodzic zawsze „ wie lepiej”.

Druga grupa rodziców zapewnia swoim dzieciom dużą swobodę, unika ograniczeń.
W sytuacji konfliktu często zwycięża dziecko, a rodzice ustępują.

Najliczniejszą grupę stanowią rodzice , którzy nie przyjmują konsekwentnie żadnej z tych postaw. Ich postawa waha się pomiędzy postawą skrajnego liberalizmu i skrajnej surowości, w zależności od sytuacji, stanu emocjonalnego, zmęczenia itp.

Tymczasem obok zasad „ zwycięstwo i porażka” istnieje trzecia metoda- metoda beż porażek, którą pokrótce przedstawię, za jej autorem Thomasem Gordonem.

SZEŚĆ KROKÓW METODY BEZ PORAŻEK

KROK I- ROZPOZNAĆ KONFLIKT I GO NAZWAĆ

• Przygotuj siebie , ostudź emocje, uzyskaj dystans, zanalizuj czego dotyczy konflikt.

• Wybierz odpowiedni moment- nie wtedy, gdy masz mało czasu, spieszysz się, dziecko jest czymś zajęte.

• Dokładnie, ale krótko powiedz, co czujesz, jakie twoje potrzeby zostały naruszone lub nie zaspokojone.

• Unikaj zdań, które upokarzają lub obwiniają dziecko.

• Powiedz, że życzysz sobie, aby dziecko wspólnie z tobą podjęło się szukania takiego rozwiązania, które będzie do przyjęcia dla obu stron.

KROK II- ZROZUMIEĆ DZIECKO, JEGO UCZUCIA I POTRZEBY, ABY ONO MOGŁO ZROZUMIEĆ SIEBIE

• Porozumiewanie polega na mówieniu i słuchaniu.

• Zrozumieć drugą osobę, to wcale nie znaczy podzielić jej punk t widzenia.

• Okaż gotowość zrozumienia dziecka.

• Nie atakuj pozycji dziecka, stwórz klimat sprzyjający wymianie informacji.

• Pokaż dziecku, że zależy ci, aby je zrozumieć, że dopuszczasz możliwość zmiany swojego sądu.

• Pamiętaj, że czasem milczenie i cierpliwość są niezbędne, nie ponaglaj, nie oczekuj natychmiastowych rozwiązań.

KROK III- WSPÓLNIE POSZUKAĆ MOŻLIWYCH ROZWIĄZAŃ

Otwierającymi komunikatami mogą tu być sformułowania typu: czy masz jakiś pomysł?, jak myślisz co mogłoby nam pomóc?, spróbujemy razem się nad tym zastanowić.

Spróbuj najpierw od dziecka wydobyć różne rozwiązania- twoje propozycje dasz później.

Nie oceniaj , nie wyrażaj lekceważenia dla propozycji dziecka, nie oceniaj nawet słowem „ dobre”.

KROK IV- KRYTYCZNIE OCENIĆ PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ.

Dopiero na tym etapie możliwa jest krytyczna ocena zgłoszonych propozycji. Rozwiązania, które przez rodzica lub dziecko zostaną ocenione jako nie do przyjęcia, należy skreślić- podając powody, dla których zostały odrzucone.

KROK V- ZDECYDOWAĆ SIĘ NA NALEPSZE ROZWIĄZANIE.

Przy podejmowaniu ostatecznej decyzji warto pamiętać o tym, aby:

• Odnosić się do uczuć dziecka: „ czy zgadzasz się z tym rozwiązaniem”, „ czy ono zadowoli wszystkich”, „ czy myślisz, że da się to zrobić”.

• Nie traktuj żadnego postanowienia jako ostatecznego, niemożliwego do zmodyfikowania. Zawsze możesz powiedzieć: ‘ no dobrze wypróbujemy to rozwiązanie i zobaczymy, jak się ono sprawdzi”.

• Jeśli rozwiązanie składa się z kilku punktów, dobrze jest je utrwalić na piśmie.

KROK VI- WYKONAĆ POWZIĘTĄ DECYZJĘ

W tym punkcie dobrze jest omówić szczegóły wykonania: kto co wykona i kiedy, co jest potrzebne, żeby to zrobić, kiedy zaczynamy itd.

Nie wszystkie przyjęte rozwiązania muszą okazać się w praktyce dobre. Warto jest pytać dziecko: „ jak sprawdza się nasz [pomysł?”, „ czy jesteś zadowolony z naszej umowy?”

A co może utrudniać stosowanie „ metody bez porażek”?

• Brak umiejętności nazwania problemu

• Brak umiejętności udzielania informacji o swoich uczuciach, czy niezaspokojonych potrzebach, co czasami powoduje atakowanie dziecka.

• Pozorna gotowość

• Negowanie niektórych pomysłów i propozycji

• Upieranie się przy swoim własnym rozwiązaniu, brak zaufania do dziecka, do tego, ze ono też może mieć dobre pomysły.

Praktyczne zastosowanie metody „ bez porażek”, nauczenie się każdego kroku nie jest tak trudne jak trudne jest dokonanie zmiany w sobie, w swoim nastawieniu i utrwalonym funkcjonowaniu.

Jako „ pracę domową” proponuje Państwu , abyście w sytuacji problemowej, zastosowali metodę „ bez porażek” i zapisali jak sobie poradziliście, co było szczególnie trudne.

Powodzenia. Joanna Stychno

Tym razem na ten tydzień przygotowałam dla Was kochane dzieci:

Ćwiczenia koordynacji wzrokowo – ruchowej.

Są one bardzo ważne, gdyż pozwalają nam na wykonywanie czynności, które wymagają od nas jednoczesnego użycia oczu i rąk. Czynność niezwykle ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka i uczenia się w późniejszym czasie w szkole i klasie.

Poniżej przedstawiam propozycję ćwiczeń:

• odbijanie podwieszonej piłki, balonika, piłeczek o różnych roz­miarach, w pozycji siedzącej i stojącej
• kreślenie w powietrzu linii geometrycznych, można wykorzystać także latarkę, którą można kreślić linię na suficie, na ścianie
• malowanie w dużym formacie, dużymi pędzlami w pozycji sto­jącej
• imitowanie ruchem wykonywania prostych czynności (zabawa w Kalambury)
• zabawy i gry zręcznościowe, np. rzucanie woreczków i piłek do ruchomego celu, gra w kometkę, ringo, kręgle (to co jest dostępne i w zasięgu ręki u Państwa w domach)
• rysowanie według poleceń słownych typu: do góry, w prawo, w lewo, w prawym górnym rogu, gra w okręty
• toczenie piłki po torze ze sznura
• sortowanie przedmiotów dwóch, trzech, czterech rodzajów: sze­ścianów, kuli, graniastosłupów

Przesyłam serdeczne pozdrowienia dla Wszystkich

Życzę dużo zdrówka i udanej zabawy przy wykonywaniu ćwiczeń

p. Dagmara

Witam serdecznie dzieci i rodziców.

Moja propozycja na ten tydzień to nadal:

ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZDOLNOŚCI SKOJARZENIOWE,WYOBRAŹNIĘ , MOWĘ I WIEDZE OGÓLNĄ

Przygotowałam kilka nowych zestawów zabaw, analogicznych do poprzednich.

A teraz propozycje zabaw:

Zgadnij co to

Budynek, w którym znajduje się wiele mieszkań to……. . . . .. .
Z okazji Świąt wysyłamy bliskim………………………….
Do baku samochodu leje się……………………………….
W samochodzie trzeba zapinać…………………………….
Meblem, do którego można coś schować jest……………
Na list trzeba nakleić ………………………………………
W cukierni można kupić……………………………………
Żeby do kogoś zadzwonić, trzeba znać jego………………
Żeby dostać prawo jazdy, trzeba zdać……………………..
W autobusie trzeba ustąpić miejsca………………………

Proszę powiedz

Co jest wyższe? ŻYRAFA SŁOŃ
Co jest cięższe? KAMIEŃ PIÓRKO
Co jest krótsze? RĘKA NOGA
Co jest jaśniejsze? KSIĘŻYC SŁOŃCE
Co jest bardziej kruche? SZKLANKA GARNEK
Co jest prostsze? DRUT SPRĘŻYNA
Co jest węższe? CHODNIK KRAWĘŻNIK
Co jest szybsze? SAMOCHÓD SAMOLOT
Kto jest starszy? DZIADEK TATA

Co to takiego
Ma korzeń, pień i koronę
Do zaostrzania kredek i ołówków
Podłużny, żółty owoc
Zakładane, żeby nie marzły nam ręce
Potrzebna, kiedy mamy katar
Przezroczysta w oknie
Gorący napój często podawany z cytryną
Obuwie do chodzenia po domu
Nadchodzi, kiedy się błyska i grzmi
Przyjeżdża na sygnale na miejsce wypadku
Zwierzę, które znosi jajka

Dokończ zdanie
Wilk wyje, a pies
Sałata jest zielona, a pomidor jest
Sól jest słona, a pieprz jest
Łóżko służy do spania, a krzesło do
Kalendarz pokazuje datę, a zegar
Latem jest gorąco, a zimą
Ogórek to warzywo, a jabłko to
Podłogę zamiatamy, a dywan
W kuchni się gotuje, a w sypialni się
Ryba ma płetwy, a ptak ma
Naczynia myjemy, a ubrania
Krówki to cukierki, a herbatniki to
Do biegania wkładamy dres, a do spania
Róża to roślina, a koń to
Centymetr służy do mierzenia, a waga do

Jakim jednym słowem można określić wymienione wyrazy?
marchew, pomidor, seler
widelec, nóż, łyżka
samochód, rower, motor
bluzka, spodnie, marynarka
kozaki, pantofle, trampki
sok, mleko, herbata
jabłko, malina, banan
rosół, pomidorowa, barszcz
róża, tulipan, stokrotka

Prawda czy fałsz
Cytryna jest niebieska. PRAWDA / FAŁSZ
Stolicą Polski jest Warszawa. PRAWDA / FAŁSZ
Basia to imię dziewczynki. PRAWDA / FAŁSZ
Gitara to nazwa warzywa. PRAWDA / FAŁSZ
Karp to ryba. PRAWDA / FAŁSZ
Większość ludzi mieszka w stodołach. PRAWDA / FAŁSZ
Ananas to owoc. PRAWDA / FAŁSZ
Tramwaj to pojazd na pedały. PRAWDA / FAŁSZ
Kraj, w którym mieszkamy to Polska. PRAWDA / FAŁSZ
Fryzjer robi buty. PRAWDA / FAŁSZ
Okulista leczy oczy. PRAWDA / FAŁSZ
Jajecznica to nazwa warzywa. PRAWDA / FAŁSZ
Krzesło ma cztery nogi. PRAWDA / FAŁSZ
Krowa ma dwa kopyta. PRAWDA / FAŁSZ
Wnuczek jest starszy od dziadka. PRAWDA / FAŁSZ
Helikopter jeździ po szosie. PRAWDA / FAŁSZ
Krawiec leczy ludziom zęby. PRAWDA / FAŁSZ
Życząc wesołej zabawy zachęcam do własnej kreatywności w wymyślaniu zagadek i słownych łamigłówek. Do tych zaproponowanych przeze mnie proszę podejść elastycznie, stopniując trudność w zależności od wieku i możliwości waszych pociech. A teraz zapraszam do Kącika dla rodzica.

KĄCIK DLA RODZICA

Dzisiaj słów kilka na temat kar.

Najpierw proponuję uporządkować swoje własne myślenie na temat wychowawczej funkcji kary- czyli tego czemu służy kara, a nie tego- dlaczego karzemy dzieci.

Ten post zaczynamy więc od pracy domowej- proszę sporządzić listę, na powyższy temat- jakie są wychowawcze funkcje kary? Co pojawiło się na Państwa liście? Czy macie Państwo takie przemyślenia, ze kara :

• Uczy rozróżniania dobra od zła
• Skłania do zachowań pożądanych
• Uczy poszanowania norm i zasad
• Uczy ponoszenia konsekwencji
• Chroni prze ryzykownymi zachowaniami
• Odstrasza

A teraz proszę się zastanowić, dlaczego karzemy dzieci:

• Bo już nic innego na nich nie działa
• Z własnej złości, bezsilności
• Ze wstydu za dziecko
• Żeby nie robiły tego , co tylko im się podoba

Czy pamiętacie Państwo, jakie odczucia rodziły się w was, kiedy jako dzieci byliście karani? Warto to sobie przypomnieć. Często własne wspomnienie pokazują, że stosowanie kar prowadzi u dziecka do uczuć złości, niechęci, nienawiści, oporu, buntu, odwetu. A kiedy dziecko przeżywa silne uczucia, nie jest w stanie racjonalnie myśleć, wyciągać wniosków czy analizować swojego zachowania. Co w takim razie robić? Czy mamy akceptować niewłaściwe zachowanie dziecka?

ABSOLUTNIE NIE. DZIECKO ZAWSZE MUSI ODCZUĆ KONSEKWENCJE SWEGO ZŁEGO ZACHOWANIA. KONSEKWENCJE WYCHOWUJĄ- KARY RANIĄ.

Kara w tradycyjnym rozumieniu może najwyżej ostrzec przed tym czego nie należy robić, a i tak na krótką metę, a na pewno nie nauczy tego jak naprawdę czynić się powinno. Tę naukę dziecko otrzyma nie wtedy, gdy się je skarci, gdy mu się zakaże pewnych działań, ale wtedy, gdy się jego właściwe postępowanie nagrodzi, ale nie materialnie, tylko poprzez wyrażenie akceptacji.

Proponuję takie ćwiczenie;

Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem. Po szkole lubisz bawić się z kolegami na boisku. Wiesz, ze w domu musisz być o 15. 30, ale czasami o tym zapominasz. Wczoraj i przedwczoraj się spóźniłeś. Mama była zła. Dzisiaj upewniałeś się u kolegi, która jest godzina, powiedział ci, że jest 16. Natychmiast przerwałeś zabawę i pobiegłeś do domu. Powiedziałeś mamie :
„ Mamo! Pamiętałem, żeby się nie spóźnić, zapytałem, która jest godzina, ale już wtedy było za późno. Biegłem do domu tak szybko, jak tylko mogłem”

Napisz jakie myśli i uczucia pojawiły się w Tobie po usłyszeniu różnych reakcji rodzica.

Rodzic I

„ Mam dosyć twoich tłumaczeń. Nie można ci wierzyć. Tym razem będziesz ukarany. Od jutra przez tydzień przychodzisz do domu prosto po szkole. Masz szlaban na kolegów i na telewizje. Możesz iść do swojego pokoju, bo jest już po obiedzie”

Rodzic II

„ Ojej cały jesteś spocony. Zaraz wytrę ci buzię. Przyrzeknij mi, że już nigdy więcej się  nie spóźnisz. Jestem przez ciebie kłębkiem nerwów. Szybko umyj ręce i siadaj do obiadu, bo stygnie.”

Rodzic III

„ Mówisz, że starałeś się, żeby być na czas. Cieszy mnie to, ale ciągle jestem zdenerwowana. Nie chcę już się martwić z tego powodu. Oczekuję od ciebie, że kiedy powiesz: „ będę w domu o 15. 30” to tak będzie. My już jedliśmy. Nie ma więcej kurczaka, ale jak chcesz to możesz zrobić sobie kanapkę”

Który komunikat rodzica był najtrafniejszy?
A co powinien zawierać najwłaściwszy komunikat ( cofniemy się do postu o uczuciach):
Wskaz pomocną metodę
„ widzę, że masz problem z punktualnością. Albo bierz zegarek, albo częściej pytaj kolegę, która godzina”
Wyraź ostry sprzeciw
„ Jestem bardzo zdenerwowana, że się spóźniasz”
Wyraź swoje oczekiwania
„ oczekuję, że kiedy powiesz będę w domu o 15. 30” to tak będzie”
Daj odczuć konsekwencje
„My już jedliśmy. Nie ma więcej kurczaka, ale jak chcesz to możesz zrobić sobie kanapkę”

Wdrażanie do dyscypliny dzieci łamiących zakazy nastręczać może wielu trudności. Kiedy stanowisko rodziców odnośnie zakazów jest zdecydowane, a sam zakaz został sformułowany nienapastliwym językiem, dziecko zazwyczaj się dostosowuje. Wracając do tematu granic, należy przypomnieć, że dzieciom potrzebne są jasne, przejrzyste reguły. Chcą wiedzieć, jakie zachowania akceptujemy, a jakie nam się nie podobają. Ta jasność buduje ich poczucie bezpieczeństwa. Uczenie dyscypliny wewnętrznej zaczyna się bardzo wcześnie, polega na tym, że w sposób jasny, klarowny i nienapastliwy pokazujemy dziecku jakie są granice naszej tolerancji. W reakcji na łamanie przez dziecko granic nie należy wdawać się w sprzeczkę czy rozwlekłą argumentację. Nie można dać się wciągnąć w dyskusję.

Kiedy rodzic zamierza wprowadzić jakąś konsekwencję, regułę zachowania, powinien:

• Uprzedzić dziecko o zmianie, np.” od jutra nie będę czekał na ciebie z obiadem. Jeśli się spóźnisz, będziesz sam sobie odgrzewał i sam jadł”
• Utrzymywać stanowczo nową politykę, ponieważ dziecko będzie próbowało sprawdzić, na ile rodzic jest konsekwentny.
• W stosowaniu konsekwencji należy ograniczyć słowa do minimum, a robić to co jest przewidziane.

Warto sobie uświadomić, że rodzice są odpowiedzialni za modyfikację zachowań dziecka a nie za to, aby ono było szczęśliwe w każdej sekundzie swojego życia. Jednocześnie pamiętajmy, że dziecko potrzebuje pomocy we wskazaniu mu, jak może naprawić zło, zadośćuczynić.

Miłość rodzica do dziecka jest bezwarunkowa, czyli:
„Kocham Cię i nie zgadzam się na to co robisz”
„ Kocham Cię i nie pozwalam na pewne zachowania”
„Akceptuje Cię bez zastrzeżeń i nie zamierzam akceptować nieodpowiedniego zachowania”

Pozdrawiam i życzę budujących przemyśleń. Joanna Stychno

---

WITAM SERDECZNIE – na kolejny tydzień nauki zdalnej z rewalidacji wybrałam zabawę z gazetami. Dzieci bardzo lubią tego typu zajęcia. Bawią się przy nich wspaniale.

Tak jak ostatnio to dzieci będą mogły sobie wybierać dane ćwiczenie. Państwa rola będzie polegała na tym aby odczytać im to co jest tam napisane, jeśli dzieci same już czytają to mogą odczytać same

Do naszej zabawy będą potrzebne gazety, proszę sobie je przygotować, mogą Państwo także w trakcie wykonywania zadań załączyć jakąś muzykę, będzie weselej i raźniej.

Poniżej podaję link do tej zabawy:

https://wordwall.net/pl/resource/1670830/%C4%87wiczenia-z-gazetami-dla-dzieci-i-rodzic%C3%B3w-chro%C5%84my-%C5%9Brodowisko

lub w formie koła fortuny:

https://wordwall.net/pl/resource/1843609/gimnastyka/%c4%87wiczenia-z-gazetami

Bardzo proszę nadzorować, czy ćwiczenia są prawidłowo wykonywane przez dzieci.

Życzę udanej zabaw. Pozdrawiam wszystkich cieplutko. Do usłyszenia- p. Dagmara.

WITAM SERDECZNIE – na kolejny tydzień nauki zdalnej z ćwiczeń logopedycznych wybrałam ćwiczenia słuchowe – usprawniają słuch fonematyczny, niezbędny w nauce czytania i pisania.

Do zabawy polecam wykorzystanie linku:

http://xn--odgosy-5db.pl/

Tam znajdziecie Państwo propozycję różnych odgłosów: natury, zwierząt, ludzi, maszyn itd. można sobie wybrać daną pozycję, która Was lub Wasze dzieci zainteresuje i spróbować odtworzyć ją Waszym pociechą. Niech spróbują odgadnąć i nazwać poszczególne odgłosy (do kogo należą itp.).

Ciekawe czy im to się uda za pierwszym razem.

Na ten tydzień przygotowałam jeszcze dla dzieci jedną zabawę, którą bardzo lubią, gra nazywa się : „Kółko i krzyżyk”. Poniżej wyjaśniam zasady gry:

Do rozegrania partii gry w kółko i krzyżyk wystarczą plansze z wydrukowanymi obrazkami oraz 10 plastikowych nakrętek z narysowanymi symbolami o i x – po 5 każdego rodzaju.

Tradycyjne zasady gry są wzbogacone o ćwiczenie logopedyczne: za każdym razem, gdy oznaczamy wybrane pole symbolem o lub x nazywamy jednocześnie znajdujący się na nim obrazek. Wygrywa ta osoba, która pierwsza będzie miała swoje 3 symbole w linii poziomej, pionowej lub po ukosie.

PONIŻEJ PODAJĘ LINK DO LOGOPEDYCZNEJ GRY W KÓŁKO I KRZYŻYK:

https://domologo.pl/wp-content/uploads/2018/11/k%C3%B3%C5%82ko-i-krzy%C5%BCyk-dr.pdf

Życzę udanej zabawy.

Pozdrawiam wszystkich cieplutko i do usłyszenia- p. Dagmara.